RENKLERİN UÇARI DANSI...

Ressam Ned Pamphilon.

Maisotı Française: Öncelikle okuyucularımıza biraz kendinizden bahseder misiniz.v Ned Pamphilon: 1963 yılında doğdum. İlk sergimi 1990 da Londra da açtım. Bu sergiyi Suudi Arabistan. Pakistan, Uguanda, Marsilya, Amerika ve Almanya’daki sergilerim takip etti. Resim çalışmalarımın dışında, mimarlık yaptım; bir rock grubunda vokalist, Londra’da ve Solıo’da D.I olarak çalıştım; radvo programları sundum; televizyon ve filmlerde rol aldım. Resimli kitap ve kartlar tasarladım. İstanbul a ilk kez 1988’de geldim, şehirdeki ilk sergimi ise 1995 de Kapalıçarşı’da açtım. Daha sonra, Cihangir’de Tonv Rocket ve El Jardin ile birlikte Artdeflo isimli mağazamızı açtık.

M.F.: İstanbul’u tercih etmenizin sebebi nedirY N.P.: Birkaç sene önce güzel bir rastlandı sonucunda İstanbul’a resmi yapmaya geldim. İstanbul’un çok etkileyici bir kent olduğunu söyleyebilirim. Evimden farklı, ama vine de kendimi çok uzakta hissetmiyorum. Batı, ama bir parçasıyla hâlâ doğu.

Profesy vnel resim yaşamınız sürekli yeni ülkeleri keşfedip orada resim yaparak nu gelişiyor.

A.P.: Evet, ama İstanbul için aslında durum biraz daha farklı ve ciddi. Burada bir mağaza açtık, şimdi bir ev arıyorum ve daha bir süre burada çalışmayı düşünüyorum. Üstelik Türkçe öğrenmeye de çalışıyorum. Çeşitli resim siparişleri alıyorum. Fakat kim bilebilir ki. belki yakın bir zamanda büyük bir deprem olur ve herkesin kenti terk etmesi gerekir. Ama şu anda İstanbul bana ümit verici görünüyor. Burayı ikinci evim olarak kabul edecek kadar çok vakit geçirdim.

M.F.: Bu renkli ve coşku dolu resimlerin oluşum süreci nasıl gelişiyor.

N.P.: Bir resme başladığımda onu çok çabuk bitiririm, resim yapmanın bana zevk veriyor olması gerekir, eğer böyle olmazsa yanlış bir şeyler var demektir. Bir hafta hangi konuda ne şekilde resim yapacağımı düşündükten sonra bir saatlik bir sürede resmi bitirebilirim. Çabuk bitirmek, ona önem vermediğim anlamına gelmez. Zaten aklilik boya ile uzun süreli çalışma gibi bir şansım yok. Çizgi çizme konusunda doğal bir yeteneğe sahibim ve resmi de yapabiliyorum. Burada bir mucize yok, fırçayı boyaya batırıyorum ve boyuyorum, zevkli olmasına çalışıyorum. Öğleden sonra üçte başladığım bir resmi, arada kahvaltı edip öğle yemeği yiyip iki el tavla oynadıktan sonra sabaha karşı üçte bitirebilirim. Konsantre olmak çok önemli, yoksa resim yapmak çok yorucu olabilir.

M.F.: Bakarak mı çiziyorsunuz yoksa daha çok hayalgücünüzü mü kullanıyorsunuzY N.P.: Hoşlandığım bir fotoğraf görürsem resmini yapmak isterim. Çok fotoğraf çekiyorum, resmini yapmak istediğim yerlerin fotoğraflarını çekerek pek çok ayrıntıyı yakalayabiliyorum. Örneğin bir sokak çizeceğim zaman oradan geçenlerin ne giydiği, sokağın neye benzediği gibi sorularımı fotoğraflar aracılığıyla cevaplayabiliyorum. Bunun yanı sıra not defterime çeşitli notlar alıyorum.

M.F.: Özel sipariş üzerine de resim yapıyor nıusunuzY N.P.: Biri gelip bana resimlerini yapmamı istediğinde geri çevirmiyorum. Neden olmasın? Bazı insanların bunu çok ticari bulduğunu biliyorum ama bu onların düşünceleri ve beni etkilemiyor.

M.F.: Gelecek projeleriniz…

N.P.: Yapmam gereken iki portre var; bunun dışında New York ve Paris’e yollamak üzere çizmem gereken resimler var. İstanbul isimli bir takvim tasarlıyoruz, Christmas’da hazır olacak. Bunun dışında, Artdeflo’nun iyi bir yere gelmesi için elimden geleni yapıyorum. Üzerinde resimlerimin yer aldığı kutlama kartları, kitaplar ve muglar tasarlıyoruz. Büyük bir proje ise Fatih Sultan Mehmet Köprüsü nün altını resmetmek. Asya’dan Avrupa’ya doğru uzanacak büyük bir resim. Bunun çok ilgi çekici olacağına inanıyorum. Hem sanat açısından, hem de turistik açıdan…

1. “Kapalıçarşı”, kanvas üzerine akrilik boya.

2. “Huge Red Sofi”, kanvas üzerine akrilik boya, 180×180 cm., 1999.

3. “Sky High”, kanvas üzerine akrilik boya, 210×120 cm., 1999.

4. “Honk Hoot Baloncu”, kanvas üzerine akrilik boya.

İstanbul’a aşık bir ressam: Ned Pamphilon It’s İstanbul